Autor: Aleksandra Julia Kotela
Wydawnictwo: JanKa
Liczba stron: 316
Rok wydania: 2019
Dosyć dawno nie dodawałam recenzji żadnej książki. Jest to spowodowane wieloma rzeczami, ale o tym postaram się Wam napisać w oddzielnym poście, może nawet na dniach. Ten post natomiast, skupiać się będzie w okół książki autorstwa Aleksandry Julii Koteli pod tytułem Ręce ojca. Książkę otrzymałam, aby ją przeczytać i zrecenzować. Z opisu, wydała mi się idealną pozycją dla mnie. Przecież uwielbiam takie nietypowe, niejednoznaczne historie, podbiegające pod kryminał oraz thriller psychologiczny. Jaka okazała się książka? O tym możecie przeczytać w dalszej części tego posta.
Początkowe strony historii wydały się ciekawe, jednak czegoś cały czas mi brakowało. Główną bohaterką jest Julia, dziewczyna pochodząca z Trójmiasta. Wychowywała ją samotnie matka, a ona cały czas pytała o swojego ojca, o to kim był, dlaczego nie ma go przy niej. Dopiero informacja o nagłej jego śmierci, sprawia że bohaterka ma możliwość poznać jego życie, a przede wszystkim otrzymać odpowiedzi na pytania, które od dawna kłębiły się jej głowie.
Historia ma potencjał, ponieważ jest w pewien sposób intrygująca. Jednak forma, w której została przedstawiona nie do końca do mnie przemawia. Wiele rzeczy mnie irytowało w trakcie czytania, przez co zajęło mi to znacznie więcej czasu niż początkowo przypuszczałam. Ogromnym minusem dla mnie, był brak podziału na rozdziały. Tekst jest zbity w niemalże jedną całość. Fragmenty z teraźniejszości przeplatają się z tymi związanymi z przeszłością, przez co można się niestety pogubić w której przestrzeni czasowej obecnie się znajdujemy. Ponad to, znalazłam też kilka błędów edytorskich, które niestety, ale mnie, rozpraszały.
Jeśli śmierć ojca głównej bohaterki, Jana, miała być zagadką, to chyba mam zbyt wyczulony zmysł, ponieważ od początku podejrzewałam jedną osobę, ale... Nie chcę wam tu czegokolwiek zaspoilerować. Dlatego powiem tylko, że czułam od początku, to wszystko.
Jeśli chodzi o postaci... Julia wydaje się fajną i realną postacią, czasem irytującą, ale kto taki nie jest. Marek, to przyjaciel Jana oraz osoba, od której Julia dowiaduje się o śmierci ojca. Jest postacią niejednowymiarową, czytając o nim można odczuć różne emocje, które targają główną bohaterką. Matkę Juli, Ulę, na początku można było uznać za całkowicie nie odpowiedzialną i dziwną, jednak poznając jej przeszłość, historię związaną z pewnymi wydarzeniami zaczęłam rozumieć dlaczego stała się taka, jaką jest w chwili, gdy ją poznajemy.
Niestety, patrząc na całokształt historii... Nie jestem nią ani zachwycona, ani do końca zniesmaczona. Początek był nudny, ciągną się niemiłosiernie. Dopiero jakieś ostatnie 50 stron historii wydało się na tyle interesujących, że postanowiłam jednak książkę dokończyć. A niestety, były momenty, gdy chciałam ją rzucić w kąt i przestać czytać, wydając opinię wyłącznie na podstawie tego co przeczytałam na tamten moment.
Nie zniechęcam Was do tej książki, ponieważ komuś innemu może się ona spodobać. Mi natomiast nie przypadła do gustu i męczyłam się podczas czytania jej.
Dosyć dawno nie dodawałam recenzji żadnej książki. Jest to spowodowane wieloma rzeczami, ale o tym postaram się Wam napisać w oddzielnym poście, może nawet na dniach. Ten post natomiast, skupiać się będzie w okół książki autorstwa Aleksandry Julii Koteli pod tytułem Ręce ojca. Książkę otrzymałam, aby ją przeczytać i zrecenzować. Z opisu, wydała mi się idealną pozycją dla mnie. Przecież uwielbiam takie nietypowe, niejednoznaczne historie, podbiegające pod kryminał oraz thriller psychologiczny. Jaka okazała się książka? O tym możecie przeczytać w dalszej części tego posta.
Początkowe strony historii wydały się ciekawe, jednak czegoś cały czas mi brakowało. Główną bohaterką jest Julia, dziewczyna pochodząca z Trójmiasta. Wychowywała ją samotnie matka, a ona cały czas pytała o swojego ojca, o to kim był, dlaczego nie ma go przy niej. Dopiero informacja o nagłej jego śmierci, sprawia że bohaterka ma możliwość poznać jego życie, a przede wszystkim otrzymać odpowiedzi na pytania, które od dawna kłębiły się jej głowie.
Historia ma potencjał, ponieważ jest w pewien sposób intrygująca. Jednak forma, w której została przedstawiona nie do końca do mnie przemawia. Wiele rzeczy mnie irytowało w trakcie czytania, przez co zajęło mi to znacznie więcej czasu niż początkowo przypuszczałam. Ogromnym minusem dla mnie, był brak podziału na rozdziały. Tekst jest zbity w niemalże jedną całość. Fragmenty z teraźniejszości przeplatają się z tymi związanymi z przeszłością, przez co można się niestety pogubić w której przestrzeni czasowej obecnie się znajdujemy. Ponad to, znalazłam też kilka błędów edytorskich, które niestety, ale mnie, rozpraszały.
Jeśli śmierć ojca głównej bohaterki, Jana, miała być zagadką, to chyba mam zbyt wyczulony zmysł, ponieważ od początku podejrzewałam jedną osobę, ale... Nie chcę wam tu czegokolwiek zaspoilerować. Dlatego powiem tylko, że czułam od początku, to wszystko.
Jeśli chodzi o postaci... Julia wydaje się fajną i realną postacią, czasem irytującą, ale kto taki nie jest. Marek, to przyjaciel Jana oraz osoba, od której Julia dowiaduje się o śmierci ojca. Jest postacią niejednowymiarową, czytając o nim można odczuć różne emocje, które targają główną bohaterką. Matkę Juli, Ulę, na początku można było uznać za całkowicie nie odpowiedzialną i dziwną, jednak poznając jej przeszłość, historię związaną z pewnymi wydarzeniami zaczęłam rozumieć dlaczego stała się taka, jaką jest w chwili, gdy ją poznajemy.
Niestety, patrząc na całokształt historii... Nie jestem nią ani zachwycona, ani do końca zniesmaczona. Początek był nudny, ciągną się niemiłosiernie. Dopiero jakieś ostatnie 50 stron historii wydało się na tyle interesujących, że postanowiłam jednak książkę dokończyć. A niestety, były momenty, gdy chciałam ją rzucić w kąt i przestać czytać, wydając opinię wyłącznie na podstawie tego co przeczytałam na tamten moment.
Nie zniechęcam Was do tej książki, ponieważ komuś innemu może się ona spodobać. Mi natomiast nie przypadła do gustu i męczyłam się podczas czytania jej.
Moja ocena? 4.0/10
Jeśli jesteście już po lekturze tej książki to koniecznie dajcie znać w komentarzach, ponieważ jestem ciekawa Waszych odczuć na jej temat. Trzymajcie się ciepło (a może zimno, patrząc na pogodę za oknem). Nie dajcie się tym upałom!
xoxo
kass
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz